Wspomnienie prof. Normana Jaffe
Do lat 70. XX wieku jedyną metodą leczenia oferowaną pacjentom z kostniakomięsakiem była amputacja, a ponieważ nie stosowano leczenia ogólnoustrojowego, wskaźniki przeżywalności były katastrofalnie niskie i wynosiły 10-15%. Nie stosowano chemioterapii, ponieważ wielu badaczy uważało, że kostniakomięsak jest chemio opornym nowotworem.
Podczas swojej pracy z pacjentami z kostniakomięsakiem dr Jaffe zauważył, że prawie u wszystkich pacjentów leczonych jedynie amputacją rozwinęły się przerzuty do płuc i zmarli z powodu choroby. To jego obserwacja doprowadziła go do przeciwstawienia się powszechnie panującemu przekonaniu, że kostniakomięsak jest odporny na chemioterapię i zaczął leczyć swoich pacjentów metotreksatem w dużych dawkach.
W ciągu następnych dziesięcioleci dr Jaffe wprowadził inne chemioterapie do standardu leczenia kostniakomięsaka, a 5-letnie wskaźniki przeżycia poprawiły się i wynoszą obecnie nawet 70% u dzieci i młodzieży.
Dzisiaj lekarze nadal starają się kontynuować dzieło prof. Jaffe. Wyniki leczenia osteosarcoma na przestrzeni ostatnich 20 lat nie poprawiły się znacząco. Wiele organizacji międzynarodowych i lokalnych działa na rzecz pacjentów z kostniakomięsakiem. Badacze poszukują różnych źródeł finansowania badań zarówno tych retrospektywnych, jak i prospektywnych z użyciem nowych leków.
Jednym z takich badań jest projekt REGBONE, który ma zbadać
skuteczność i bezpieczeństwo stosowania regorafenibu u pacjentów z opornymi na
leczenie pierwotnymi nowotworami kości.